جوادیه

چه تلخه هجرون ، چه سخته غربت

شور – شب 23 رمضان المبارک 1399

چه تلخه هجرون ، چه سخته غربت

به دوری از تو ندارم عادت

نذاشتن روضه بگیرم واست

تو را از خونم زیارت کردم

به گرد گنبد حسادت کردم

شبا با اسمت عبادت کردم

دلم تنگ شده بود واسه هیئتات

دلم پر میزد واسه پرچم سیات

نشد روضه باشم ولی شاهدی

تو خونم چقدر گریه کردم برات

سرو سامون منه بی سامون

هوای چشمام هوای بارون

سراپا مست تواَم آقاجون

حرم تعطیله ، دلم غم داره

کجا رو دارم منه بیچاره

نبود این رسمش بشم آواره

همه حرف نوکر همین خواهشه

اجازه نده روضه حسرت بشه

دلم تنگه و دورم از کربلات

همین غصه آخر منو میکُشه

... حسین یا حسین ، یا حسین یا حسین ...

غریب تشنه ، شهید گودال

بمیرم وقتی که رفتی از حال

به روی خاکا تنت شد پامال

امون از داغ سر بی پیکر

ربابو کشته وداع آخر

بمیرم واست غریب مادر

شده گودی قتلگاه منزلت

بمیرم پُر از خون شده کاکلت

تورو تشنه کشتن عزیزم ولی

حالا آب میارن واسه قاتلت

... حسین یا حسین ، یا حسین یا حسین ...