جوادیه

چه تلخه هجرون ، چه سخته غربت

شور – شب 23 رمضان المبارک 1399

چه تلخه هجرون ، چه سخته غربت

به دوری از تو ندارم عادت

نذاشتن روضه بگیرم واست

تو را از خونم زیارت کردم

به گرد گنبد حسادت کردم

شبا با اسمت عبادت کردم

دلم تنگ شده بود واسه هیئتات

دلم پر میزد واسه پرچم سیات

نشد روضه باشم ولی شاهدی

تو خونم چقدر گریه کردم برات

سرو سامون منه بی سامون

هوای چشمام هوای بارون

سراپا مست تواَم آقاجون

حرم تعطیله ، دلم غم داره

کجا رو دارم منه بیچاره

نبود این رسمش بشم آواره

همه حرف نوکر همین خواهشه

اجازه نده روضه حسرت بشه

دلم تنگه و دورم از کربلات

همین غصه آخر منو میکُشه

... حسین یا حسین ، یا حسین یا حسین ...

غریب تشنه ، شهید گودال

بمیرم وقتی که رفتی از حال

به روی خاکا تنت شد پامال

امون از داغ سر بی پیکر

ربابو کشته وداع آخر

بمیرم واست غریب مادر

شده گودی قتلگاه منزلت

بمیرم پُر از خون شده کاکلت

تورو تشنه کشتن عزیزم ولی

حالا آب میارن واسه قاتلت

... حسین یا حسین ، یا حسین یا حسین ...

کرونا فقط یه ویروسه ، این یه بیماری منحوسه

شور – شب 23 رمضان المبارک 1399

کرونا فقط یه ویروسه

این یه بیماری منحوسه

که منو ازت جدا کرده

دلم آقا داره میپوسه

حسین حالا قدر روضه رو میدونم

حسین تا که عمر دارم ازت میخونم

حسین همیشه زیر علم میمونم

... حسین ، آقام آقام ، آقام آقام ...

نوکریت هم عالمی‌داره

روزیمون دست علمداره

خدا این سینه زناتونو

آقاجون برات نگه داره

حسین نذر روضت سه تا پرچم میکنم

حسین من فقط جلو تو سر خم میکنم

حسین روزیمو تو روضه‌هات جمع میکنم

... حسین ، آقام آقام ، آقام آقام ...

شیر پاک مادرم بوده

که الآن تو روضتم آقا

رفیقام هم همه میدونن

عاشق رقیتم آقا

حسین نوکرت یه عمریه به عاشقی محکومه

حسین زیر لب اسمتو میبرم دلم آرومه

حسین پرچم گنبدت از تو هیئتت معلومه

... حسین ، آقام آقام ، آقام آقام ...

اگر نظر به سوی آفتاب کنند همه

شعرخوانی – شب 23 رمضان المبارک 1399

اگر نظر به سوی آفتاب کنند همه

و از ستاره‌ی کاغذی اجتناب کنند همه

برای جستن اکسیر کیمیاگرها

نظر به خاک ره بوتراب کنند همه

اگر که ذره‌‌‌ای از عشق مرتضی بچشند

در عاشقی به خدا انقلاب کنند همه

بهشت بی تو کم از محنت جهنم نیست

تو را و تو را انتخاب کنند همه

از عشق تو مرض و درد بی اثر بشود

طبیب های جهان رو جواب کنند همه

چقدر باعث خوشبختی است آقا جان

مرا غلام تو آقا خطاب کنند همه

اگر رَوی تو به مِیخانه مست گردد شهر

و شاعران جهان مدح شراب کنند همه

تمام لذت عاشق به سر شکستن اوست

که اقتدا به تو عالیجناب کنند همه

اِنقدر سینه میزنم تا که بگیره نفس

شور – شب 22 رمضان المبارک 1399

اِنقدر سینه میزنم تا که بگیره نفس

بیخیال همه عالم و آدماش سلطانی خودتی و بس

با خوبیات یا حسین منو دیوونه کردی

آقا به قول معروف بعد علی تو مردی

آقای من مولای من ،‌‌‌ای مونس غمهای من

ای عشق بی همتای من سلطانم‌‌‌ای جانم

...جانم حسین ، جانم حسین ، جانم ...

زندونه تن من و دنیا برامه قفس

آقا مارو چه به نوکری شما سلطانی خودتی و بس

از وقتی اربابمی‌شغل منم شد شریف

به قول داش مشتیا نَه حرف داری نَه حریف

دنیای من عقبای من ،‌‌‌ای خواب و‌‌‌ای رؤیای من

ای حضرت والای من سلطانم‌‌‌ای جانم

...جانم حسین ، جانم حسین ، جانم ...

بازم دلم گرفته هوائیتم به والله

زمینه – شب 22 رمضان المبارک 1399

بازم دلم گرفته هوائیتم به والله

ذکر لبم همینه أین بقیة الله

وقتی قنوت میگیری کنار قبر زهرا

برا منم دعا کن أین بقیة الله

این روزا دیگه روزگار خوش سابق نیست

میبینم دیگه هیچ کسی با کسی صادق نیست

آقا جان کاش میشد برگردی

با داغت چشمامو تر کردی

... اَلعجل اَلعجل اَلعجل ، ادرکنی ادرکنی ادرکنی ...

نگاتو برنداری تلف میشم به قرآن

دلم گرفته واست بگو کجایی الآن

ذخیره‌ی الهی امام الانس و الجان

بدم ولی به حالم نظر کن حتی الامکان

میدونی ازت دورم و ناخوشه احوالم

میدونم نشد باب میل شما اعمالم

شرمندم چشماتو تر کردم

دور از تو روزامو سر کردم

... اَلعجل اَلعجل اَلعجل ، ادرکنی ادرکنی ادرکنی ...

به شوق دیدن تو چشام همیشه دریاست

هر جا قدم بذاری بهشت من همونجاست

تو حرم اباالفضل عطرتو کردم احساس

کجا پِی اِت بگردم دور ضریح عباس

عمریه به این سینه زن ها عنایت داری

میدونم توی روضه‌هامون قدم میذاری

اما از چشم من پنهونی

دلتنگ دیدارم میدونی

خیلی طولانی شد این دوری

من دارم میمیرم از دوری

... اَلعجل اَلعجل اَلعجل ، ادرکنی ادرکنی ادرکنی ...

دل مرده ایم و یاد تو جان میدهد به ما

شعرخوانی – شب 21 رمضان المبارک 1399

دل مرده ایم و یاد تو جان میدهد به ما

قلبیم و بودنت ضربان میدهد به ما

ماه خدا دومرتبه بی ماه روی تو

دارد بشارت رمضان میدهد به ما

برگرد ای که لحظه‌ی افطار عاقبت

یک روز دستهای تو نان میدهد به ما

روزی سه بار غرق غریبی و بی کسی ست

حسی که بی تو وقت اذان میدهد به ما

این ماه فرصتی ست که باز عاشقت شویم

ماه خدا دوباره زمان میدهد به ما

امسال میهمان جد تو هستیم یا حسین

نامی‌که اشک‌های روان میدهد به ما

حالا که سفره سفره ی عشق است پس خدا

هر چه بخواهد این دل ما میدهد به ما

بی شک حواله‌ی همه امسال کربلاست

مزدی که آخر رمضان میدهد به ما

شاعر : محمد بیابانی

هوایی و به شور و شِینم که نوکر امام حسینم

شور – شب 20 رمضان المبارک 1399

هوایی و به شور و شِینم که نوکر امام حسینم

دیوونه و خراب و مست شبای بین الحرمینم

حسین حسین ، حسین حسین جان

زِ غم صدا نمیکنم من ، گلایه‌ها نمیکنم من

اگر مرا رها کنی تو ، تو را رها نمیکنم من

حسین حسین ، حسین حسین جان

یه عمره مست بوی سیبم ، محبتت شده نصیبم

زِ مادر و پدر حسین جان تو مهربان تری حبیبم

چه عاشقانه در هوایت ، نظر کنم به کربلایت

کبوترانه پر کشم تا ضریح و گنبد طلایت

حسین حسین ، حسین حسین جان

اگر دو چشم تر نباشد ، شب مرا سحر نباشد

به جز مسیر کربلایت مرا سر گذر نباشد

گِل مرا به غم سرشتند ، به سینه ام حسین نوشتند

خوشا به حال نوکرانت که از اهالی بهشتند

حسین حسین ، حسین حسین جان

حالم بده مثل همیشه باز اومدم منه روسیاه

زمینه – شب 20 رمضان المبارک 1399

حالم بده مثل همیشه باز اومدم منه روسیاه

جز تو مگه کسی رو دارم تو این شبا منه بی پناه

با دست خالی اومدم اِغفر ذنوبنا

خودم میدونم که بدم اِغفر ذنوبنا

همیشه بهم عطا کردی ، بی وفا بودم وفا کردی

با اینکه بهت بدی کردم دوباره منو صدا کردی

... الهی و ربی اُنظر اِلینا ، الهی و ربی اُنظر اِلینا ...

گفتی بیا بیقرارتم آلوده ام منو میخری

ای مهربون ممنونم ازت که آبرومو نمیبَری

چیزی ندارم غیر آه اِغفر ذنوبنا

خسته شدم من از گناه اِغفر ذنوبنا

همیشه بهم عطا کردی ، بی وفا بودم وفا کردی

با اینکه بهت بدی کردم دوباره منو صدا کردی

... الهی و ربی اُنظر اِلینا ، الهی و ربی اُنظر اِلینا ...

با اذن فاطمه میخونم یا عالیُ بحق علی

یا محسنُ بحق حسن واسه حسین منو میخری

به حق شاه کربلا اِغفر ذنوبنا

به خاطر امام رضا اِغفر ذنوبنا

همیشه بهم عطا کردی ، بی وفا بودم وفا کردی

با اینکه بهت بدی کردم دوباره منو صدا کردی

... الهی و ربی اُنظر اِلینا ، الهی و ربی اُنظر اِلینا ...

بگیر دستمو ببر مرا به سوی کربلا

سنگین – شب 19 رمضان المبارک 1399

بگیر دستمو ببر مرا به سوی کربلا

به آبروی تربتت ، به آبروی کربلا

چه حسرتی بزرگتر از اینکه در دل من است

جوانی ام گذشت و رفت در آرزوی کربلا

به غیر تو نمیدهم دل خراب خویش را

دل شکسته ام شده بهانه جوی کربلا

پُر است عکس کربلا به هر طرف که بنگرم

درآمده اتاق من به رنگ و بوی کربلا

نماز مُهر تربتت نموده مست و عاشقم

ببین چه میکند دگر مرا وضوی کربلا

بهشت یک درش بُوَد درست اول نجف

دری که باز کرده ای تو روبروی کربلا

جان ساقی و دل ساقی و دلبر ساقیست

شور – شب 23 رمضان المبارک 1397

جان ساقی و دل ساقی و دلبر ساقیست

مِی ساقی و نِی ساقی و ساغر ساقیست

گویند که از بهشت بهتر نبُوَد

از هر چه که بهتر است بهتر ساقیست

مجنونم و اختیار من با ساقیست

سررشته‌ی کار و بار من با ساقیست

لا حزن که حاکم قیامت مولاست

لا خوف که گیر و دار من با ساقیست

زلف خَم تو به توی ساقی عشق است

جام مِی و گفت و گوی ساقی عشق است

وقت است که پشت پا به هستی بزنی

در مِیکده روبروی ساقی عشق است

... ارباب مرا دریاب (3) ، ارباب ...

گفتم که بپرس از یکی ساقی کیست

مِیخانه کجاست ، باده و مستی چیست

روح القدس این ترانه در گوشم گفت

ساقیست هر آنچه هست و جز ساقی نیست

مسجد زِ بهشتیان و مِیخانه زِ ماست

محراب زِ عابدان و پیمانه زِ ماست

روزی که به جز کرشمه ی ساقی نیست

چشم سیه و نگاه مستانه زِ ماست

ما را شب و روز یک دو پیمانه بس است

یک بوسه زِ روی ماه جانانه بس است

گیسوی نگار و خال کنج لب یار

یک کاسه شراب و کنج مِیخانه بس است

... ارباب مرا دریاب (3) ، ارباب ...