من برایچه آفریده شدم
شعرخوانی – جلسه هفتگی 1404/02/03
هیئت بین الحرمین طهران
من برایچه آفریده شدم
فقط از دور یک نگاه کنم
حسرتت را به دوشِ خود بکشم
سینه را وقف آه کنم
شبی از شوق وصل خوابم برد
دیدم افتاده ام در آغوشت
آهـ مولا چقدر شیرین است
که سلامی‌به پادشاه کنم
من برایچه آفریده شدم
اینکه سجده کنم بسوی نجف
گر گناه من است عشق علی
حاضرم تا ابد گناه کنم
مادرم گفت عاقبت بخیر شوی
که شدم نوکر حسینِ شما
عاقبت با حسین فقط خیر است
من نباید که اشتباه کنم
تو برای چه آفریده شدی
که خداوند قلبها باشی
من برایچه آفریده شدم
که غلامیِ بارگاه کنم
من برایچه آفریده شدم
لذت سینه زن شدن ببرم
به امید شفاعتت مولا
اینکه پرونده را سیاه کنم
تو غریبی و نوکرِ تو غریب
آری آری رسم روزگار این است
شده حتی برای یک لحظه
سرِ خود را درون چاه کنم
شاعر : مرحوم حسین حکیمی
