آرومه اونی کهاین دنیا
شور (نماهنگ) – جلسه هفتگی 1404/02/10
هیئت بین الحرمین طهران
آرومه اونی کهاین دنیا
با گریه حالشو میسازه
اشکی که پای غمت باشه
اکسیرِ شَهپَر پروازه
قربون معرفتت آقا
آغوشت روو به همه بازه
وسط این همه مردم دنیا منو بغل کردی
همیشه گفتی هواتو دارم بهش عمل کردی
شبیهت اصلاً پیدا نمیشه تو واقعاً مَردی
مردِ مردا حسین ، مرهم دردا حسین
از همین ثانیه تا خودِ فردا حسین
بد به حالم شدو ، غصه وبالم شدو
ولیکن روضه‌هات معجزه کردا حسین
... یا حسین (2) ، جان و جهانم حسین ...
از وقتی عشقو بغل کردی
باریدن نقطه‌ی آغازه
این اشک چشمه که با نورش
روح آدم میشه هی تازه
قربون قلب رئوفت که
آغوشت روو به همه بازه
وقتی میام پای روضه‌ی تو مسافر عرشم
بال ملک فرش روضه‌هاته اگرچه روو فرشم
کارِ تو بوده یه کاری کردی دوباره بهتر شَم
مهربونی حسین ، مِهر روونی حسین
پاره‌ی قلبمی، ورد زبونی حسین
آرزومه بشه پای تو ریشم حسین
همدم کودکی ، عشق جوونی حسین
... یا حسین (2) ، جان و جهانم حسین ...
دوس دارم این شبا نزدیکِ
گنبد به طرفة العین باشم
دوس دارم وقتی که میمیرم
جزو احرار الحسین باشم
دوس دارم خادم دربارِ
شاه بین الحرمین باشم
بین دوتا گنبد طلایی سینه زنی عشقه
وقتی که شاه بی کفنی پس بی کفنی عشقه
کاری ندارم با عاقلا که اَجَنَّنی عشقه
کربلا کربلا ، حی علی کربلا
پَر بزن تا دمِ صحن طلا کربلا
راه پرواز روح ، راه نجف کربلا
مرهم هر غم و درد و بلا کربلا
... یا حسین (2) ، جان و جهانم حسین ...
شاعرین : امیرحسین پارسا – علیرضا افشار
